Anything is possible for those who believe!

Σε σένα μιλάω. Εσύ που είσαι Λίβερπουλ. Όχι εσύ που υποστηρίζεις από την Αγγλία την Λίβερπουλ, από Ισπανία Μπαρτσελόνα, από Γερμανία Μπάγιερν κ.ο.κ. Όχι εσένα που είσαι Λίβερπουλ επειδή είδες τον Σουάρεζ να κάνει πράγματα και θαύματα πέρυσι. Εσένα που αφουγκράζεσαι την ιστορία και το μεγαλείο της ομάδας. Εσένα που έχεις χρόνια να σηκώσεις το κεφάλι σου. Που ζεις με ένα όνειρο. Εσένα που το κόκκινο της φανέλας αποτελεί μια ιδέα, μια θρησκεία.

Στον τελικό της Πόλης που ήσουν στο ημίχρονο? Κρέμασες το κεφάλι σου, μπορεί και να έκλαψες, όμως λεπτό δεν σταμάτησες να πιστεύεις στο θαύμα. Και το θαύμα επετεύχθει. Το όνειρο που έδειχνε να χάνεται μέσα σε τρία τέταρτα, έγινε εφιάλτης για αυτούς που σε χλεύασαν και κυρίευσε και στοίχειωσε και ακόμα στοιχειώνει το μυαλό των αντιπάλων σου. Δεν ένιωσες μίσος για αυτούς. Ένιωσες περήφανος για τον εαυτό σου. Γιατί το όνειρό σου πραγματοποιήθηκε.


Από τότε και πέρα όμως? Είσαι στα γόνατα και προσπαθείς να ξανασηκωθείς. Και δεν το καταφέρνεις. Και κάθε φορά
βυθίζεσαι ακόμα περισσότερο. Χάνεσαι απελπισμένος μέσα στο χάος των ονείρων σου. Δεν τα παρατάς όμως. Συνεχίζεις να ονειρεύεσαι. Συνεχίζεις να το κυνηγάς. Ως πότε? Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Για πάντα θα το κάνεις. Μέχρι να πραγματοποιηθούν τα όνειρά σου. Και όταν μια μικρή στιγμή αδυναμίας, είναι τόσο μεγάλη ώστε να σου χαλάσει το όνειρο (ναι για το γλίστρημα του αρχηγού λέω), τότε νιώθεις άρρωστος. Νιώθεις πως δεν θα ξαναέχεις την ευκαιρία να φτάσεις τόσο κοντά στην πηγή και τελικά να πιεις νερό.

Σαν κόκκινος έμαθα να ακολουθώ την καρδιά μου, τα όνειρά μου. Και όσον αφορά την ομάδα, έμαθα να ξεχωρίζω τους παίχτες που πρωταγωνιστούν για λίγο και στη συνέχεια απλά σε ξεχνάνε, από τους παίχτες θρύλους. Από τους παίχτες που γεννήθηκαν για να είναι απλώς ένα ακόμη τούβλο στον τεράστιο τοίχο της ιστορίας της ομάδας.

Πίστεψε στο όνειρο. Ακολούθα το, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες. Μια μέρα θα πραγματοποιηθεί. Και φυσικά θυμίσου τα λόγια του ομορφότερου τραγουδιού στον κόσμο.

''At the end of the storm, there's a golden sky and the sweet silver song of a lark. Walk on through the wind, walk on through the rain, though your dreams be tossed and blown... and You'll Never Walk Alone''

Παναγιώτης Δήμος