Μετά απο πολύ καιρό λόγο έλειψης χρόνου ξανα γράφω άρθρο. Μέσα στον ενθουσιασμό μου λοιπόν μετά την νίκη μέσα στο ''σπίτι'' της μισητής Τσέλσι θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον προπονητή μας Γιούργκεν Κλοπ.Δεν θέλω να σχολιάσω πως τα πήγε αγωνιστικά η ομάδα(σπάνια το κάνω στα κείμενα μου), σήμερα όμως είδαμε την Λίβερπουλ που όλοι θέλουμε. Βλέποντας τον Γερμανό στον πάγκο μπορούμε να ονειρευτούμε την ομάδα μας να δείχνει χαρακτήρα, να βγάζει τσαμπουκά μεσα στο γήπεδο και πάνω απ'όλα να σέβεται το σήμα στην φανέλα. Είμαι της άποψης πως με την πάροδο του χρόνου και με τις σωστές προσθήκες στο ρόστερ θα μπορέσουμε να ξανα φτάσουμε ψηλά.
Είναι γεγονός πως σαν φίλαθλος κόσμος έχουμε αντέξει πολλά και έχουμε μάθει να περιμένουμε. Κάπου εδώ έρχεται και το ευχαριστώ στον Κλοπ, τον ευχαριστώ γιατί ξανά έφερε το όραμα και την ελπίδα στην ομάδα κάτι που είχαμε χάσει με τον Ρότζερς. Σίγουρα μια νίκη δεν σε κάνει αυτομάτος την καλύτερη ομάδα αλλά πόσο καιρό είχαμε να δούμε την Λίβερπουλ να παίζει ''αντρίκια'' και να ανατρέπει σκορ σε ντέρμπι;
Υ.Γ1 Με συγχωρείτε για τις ''χύμα'' εκφράσεις που χρησιμοποίησα.
Υ.Γ2 Special One στο χρωστάγαμε πολύ καιρό τώρα.
Υ.Γ3 Ακόμα ένα παιχνίδι μακρία απο το Residence, άτιμη Αεροπορία...
Βασίλης Κουρσοβίτης
