Αλήθεια τώρα υπάρχει έστω και ένας που να ξέρει καλά τα κατατόπια του αγγλικού ποδοσφαίρου και να μην έχει συγκρίνει ποτέ αυτούς τους δύο σπουδαίους προπονητές που πέρασαν ποτέ από τους ποδοσφαιρικούς πάγκους? Δεν θα κάτσω να αναλύσω τις προπονητικές ικανότητες του καθενός, δεν είναι της αρμοδιότητάς μου, όμως η συμπεριφορά των αυτών κυριών που κόσμησαν και κοσμούν τον αγγλικό ποδοσφαιρικό χάρτη παρουσιάζει τρελές ομοιότητες και η συμπεριφορά του ''συμπαθέστατου'' Ζοσέ Μουρίνιο είναι κάτι παραπάνω από εκνευριστική.
1.Η αυτοδημιούργητη κόντρα με αντίπαλο προπονητή.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η τότε ομάδα του Μπράιαν Κλαφ, Ντέρμπι Κάουντι, αγωνιζόταν με την πανάξια (όχι για πολλούς) πρωταθλήτρια της πρώτης κατηγορίας, Λιντς για το κύπελλο Αγγλίας. Η ομάδα τους Ντον Ρέβι πήγε στο Pride Park, σε μια γεμάτη έδρα που όμως η ομάδα των Rams αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία. Το ματς βρήκε νικήτρια την ομάδα του Ρέβι και ο Κλαφ, σε εκείνη την θρυλική συνέντευξη, μετά και τις 44 μέρες στον πάγκο της Λιντς, με τον Ρέβι στον αέρα, τόνισε πως ο δεύτερος δεν έδωσε ποτέ το χέρι του μετά το τέλος του αγώνα. Αν το έκανε ή όχι ποτέ δεν μάθαμε, και ο Ρέβι γεμάτος έκπληξη ποτέ δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ο Κλαφ είχε τέτοια προσωπική εμπάθεια με εκείνον. Ακόμα και μετά το θάνατο του Ρέβι, μέχρι και το 2004 που απεβίωσε και ο θρυλικός Μπράιαν Κλαφ δεν έγινε γνωστή η σπίθα που πυροδότησε αυτήν την κόντρα.
Έτσι και ο Μουρίνιο από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στην Αγγλία πριν από 11 χρόνια, δεν πέρασε μέρα που να μην αφήσει ασχολίαστο τον Αρσέν Βενγκέρ και τα κατορθώματά του, με αποκορύφωμα την σκηνή που οι δύο προπονητές πιάστηκαν στα χέρια στο περσινό ματς, ενώ το κερασάκι στην τούρτα το έφεραν οι δηλώσεις του Πορτογάλου σχετικά με την ''λειψυδρία'' της Άρσεναλ στην κατάκτηση του τίτλου αμέσως μετά τη λήξη του φετινού ντέρμπι του Λονδίνου.