Γιατί Λίβερπουλ;

Πολλές φορές όλοι έχουμε αναρωτηθεί γιατί υποστηρίζουμε την ομάδα της καρδιάς μας;
Γιατί παίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα μας, γιατί δεν βάζουμε τίποτα πάνω απο αυτήν;

 Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή, είναι χαμένη μέσα σε στιγμές που έχουν σημαδέψει το ποδόσφαιρο ή μάλλον καλύτερα σε στιγμές που έχουν σημαδέψει όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά αρχίζουν απο τρόπαια και νίκες μέχρι και θανάτους οπαδών.

 Υπάρχουν πολλά γιατί που μπορούν να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση αλλά κανένα απο αυτά δεν μπορεί να περιγράψει την μαγεία και το συναίσθημα αυτού του συλλόγου. Όταν αποφάσισα να γίνω Λίβερπουλ ήμουν σίγουρος για αυτό που έκανα, σαν παίδι είχα αλλάξει ομάδες στο νησί αλλά το δέσιμο με την Λίβερπουλ το ένιωσα απο την πρώτη στιγμή. Απο την μέρα που άρχισα να υποστηρίζω τους ''Reds'' δεν με ένοιαξε ποτέ το αποτέλεσμα του αγώνα. Η Λίβερπουλ είναι η ομάδα που ήθελα, ένας σύλλογος που δεν αποτελεί μόδα, ενά μεγάλο ποδοσφαιρικό κλάμπ που αν και έχει εκατομμύρια φίλους νιώθεις διαφορετικός που είσαι Λίβερπουλ. Καταλαβαίνεις ότι είσαι διαφορετικός αφου στην ''σύντομη'' ζωή σου δεν έχεις πανηγυρίσει ποτέ πρωτάθλημα παραμόνο αρκετές κακές πορίες.

 Η Λίβερπουλ σημαίνει κάτι το διαφορετικό σημαίνει  υπερηφάνεια, τιμή και αγώνας μέχρι τέλους και πίστη πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Όταν σκέφτεσαι πως η επιγραφή ''This Is Anfield'' προκαλεί ανατριχίλα σε οπαδούς αλλα και αντιπάλους νιώθεις περήφανος που είσαι Λίβερπουλ.

 Το You'll never walk alone δεν θα σταματήσει ποτέ να είναι το πιο όμορφο τραγούδι στην ιδέα των φίλων του κορμοράνου.

 Πως μπορείς να περιγράψεις σε κάποιον τι νιώθεις όταν ακούς την λεξη Κωνσταντινούπολη. Ήμουν ακόμα μικρός και παρακολουθούσα με λαχτάρα τον αγώνα και ας χάναμε 3-0 . Δεν θα ξεχάσω τον πατέρα μου να λέει πήγαινε για ύπνο δεν θα κερδίσετε σήμερα. Δεν ήξερα τίποτα απο ποδόσφαιρο όμως παρακολούθησα το παιχνίδι μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ποιός μπορεί να πεί πως δεν είναι ο μεγαλύτερος τελικός στην ιστορία του Τσάμπιονς Λίγκ;

 Γίνεται να μην νιώθεις περήφανος που στην ομάδα σου δεν είναι αρχηγός ο Τζέραρντ; Ένας κορυφαίος παίκτης που παρόλο τα δύσκολα χρόνια της Λίβερπουλ δεν έφυγε ποτέ απο την ομάδα και ας μην έχει γευτεί ποτέ την χαρά ενός πρωταθλήματος.

 Γιατι υποστηρίζεις μια ομάδα που έχει παίξει ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο στην ιστορία στη εποχή του Σάνκλι και του Πέισλι που κατέκτησε 6 ευρωπαικούς τίτλους απο το 1973 ως το 1984.

 Νιώθεις την στεναχώρια για την τραγωδία του Χέιζελ το 1985 και είσαι κομμάτι μιας μοναδικής οικογένειας που ξέρει και τιμάει τα αδικοχαμένα παιδιά της στο Χίλσμπορο το 1989.

 Μπορείς και αντέχεις όταν οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε χλευάζουν για τα 24 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και παρόλο που είσαι στα κάτω σου το ντέρμπι απέναντι στους ''κόκκινους διάβολους'' είναι το μεγαύτερο στο νησί.

 Αν και έχουμε νιώσει με το παραπάνω τα τελευταία χρόνια τι σημαίνει στεναχώρια παραμένουμε για όλους ένα απο τα μεγαλύτερα κλαμ στην ευρώπη.

 Όλα αυτά τα παραπάνω είναι λίγοι απο τους λόγους που είμα περήφανος που είμαι Λίβερπουλ και ευχαριστώ τους Trikala Scousers που μου τους θύμησαν.

Bασίλης Κουρσοβίτης