Πρέμιερ Λίγκ το πρωτάθλημα των ρομαντικών.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτο που σε τραβάει και σε κανει να παρακολουθείς με λαχτάρα

αυτα τα χρόνια που υπάρχει η Πρέμιερ Λίγκ; Το πόσο σπουδαίο πρωτάθλημα ειναι; Έχεις αναλογηθεί το τι πρεσβεύει το ποδόσφαιρο στην Άγγλια; Όλη αυτη η κουλτουρα γύρω απο τις ομάδες και τα γήπεδα ή ακομα και της ατμόσφαιρας δίνει κάτι το διαφορετικό.

Σε κάθε αγωνιστικη που ξεκινάει τα συναισθήματα είναι τα ίδια, υπάρχει η ίδια αγωνία, το ίδιο άγχος ξέρεις πως δεν έχουν σημασία τα προγνωστικά πως ακόμα και η τελευταία ομάδα της βαθμολογίας μπορει να πάρει την νίκη μέσα στην έδρα της πρώτης. Για αυτό το πρωτάθλημα μπορούμε να πούμε πολλά,πάντα παρουσιάζει κάτι το διαφορετικό. Αυτό το κάτι που δύσκολα θα το δείς σε άλλο πρωτάθλημα. Είναι ένας ''μαραθώνιος'' ποδοσφαίρου που συνήθως θα κριθεί τον Μάιο και σπάνια νωρίτερα.

Ό καθένας απο εμάς μπορεί να φέρει στο μυαλό του συγκινητικές, ανατριχιαστικές, αξέχαστες ή θεαματικές στιγμές αυτού του πρωταθλήματος. Ίσως πιο απλά ειναι η μαγεία της Πρέμιερ Λίγκ.

Απο την μια μεριά υπάρχει η πιο επιτυχημένη ομάδα των τελευταίων 20 χρόνων, αν όχι σε ολόκληρη την ιστορία του Άγγλικου ποδοσφαίρου. Έχει μείνει στην ιστορία η γλύκα που είχε το πρώταθλημα του 1993 για τους φίλους των ''κόκκινων διαβόλων'' που είχε χρειαστεί να περάσουν 26 ολόκληρα χρόνια για να το κακτήσουν και για να δημιουργήσει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον μια αυτοκρατορία που κρατάει μέχρι και σήμερα.

Στον απέναντι ορίζοντα έχεις και την ιστορική Λίβερπουλ κατα πολλούς αυτήν είναι η πιο ιστορική ομάδα της Αγγλίας και της Ευρώπης. Έχει μείνει χωρίς πρωτάθλημα από το 1990 αλλά η απόδειξη πως πρόκειται για μια έναν τεράστιο σύλλογο ειναι πως αυτα τα 24 χρόνια που δεν έχει πανηγυρίσει την κατάκτηση της Πρέμιερ βρίσκεται ακόμα στην δεύτερη θέση με τι περισσότερες κατακτήσεις μόλις δύο πίσω απο την Γιουνάιτεντ.

Φυσικά κανείς δεν ξεγράφει την μεγάλη Άρσεναλ που κατα καιρούς έχει παίξει τρομερό ποδόσφαιρο με μια απο τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της η αήττητη κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2004. Είναι και η Μάντσεστερ Σίτι που το 1968 πήρε το δεύτερο πρωτάθλημα στην ιστορία της και χρειάστηκε να περάσουν 46 ολόκληρα χρόνια για να πανηγυρίσει το τρίτο πρωτάθλημα της το 2012. Ίσως το πιο αξέχαστο φινάλε πρωταθλήματος τα τελευταία χρόνια.Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνο το ματς που η Σίτι βρέθηκε να χάνει απο την ΚΠΡ στο 92' με 1-2 και να το ανατρέπει στο 92’ και στο ’94 και να παίρνει τον τίτλο από την μισητή Γιουνάιτεντ.

Το ξεπέταγμα της Τσέλσι απο το 2004 και μετά . Να παίρνει τον τίτλο το 2005 μετά από 50 χρόνια. Να συγκαταλέγεται σε μια από τις κορυφαίες του Νησιού τα τελευταία 10 χρόνια. Η την κατάκτηση του πρωταθλήματος απο την Μπλάκμπερ το 1995 με τον δαιμόνιο Άλαν Σίρερ.

Εκεί διαφέρει αυτο το πρωτάθλημα απο όλα τα άλλα. Δεν είναι μόνο δύο ή τρείς ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν. Δεν θα κριθεί απο τα χριστούγεννα,παίζετε μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δίνονται πραγματικές μάχες .

Δεν είναι μονο όμως συλλογικές οι στιγμές που είναι χαραγμένες σε όλους μας υπάρχουν και οι ατομικές για κάθε ποδοσφαιριστή ή άλλες που παίρνουν μέρος ο φίλαθλος κόσμος. Ας αναφέρουμε ορισμένες:

Φέρτε στο μυαλό σας το περσινό παιχνίδι ανάμεσα στην Λίβερπουλ και την Σίτι ανήμερα της επετείου του Χίλσμπορο και την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στο «Άνφιλντ». Συγκίνηση και ποδοσφαιρική τιμή είναι λίγες λέξεις που μπορούν να το περιγράψουν.
Θυμηθείτε την ξεκαρδιστική σκηνή με την καρατιά του Έρικ Καντονά σε φίλαθλο.
Όταν ολη η Αγγλία δάκρυσε στο τελευταίο παχνίδι του Σερ Άλεξ στον πάγκο της Γιουνάιτεντ.
Την συγκινητική φιγούρα στο πρόσωπο του Τιερί Ανρί στην επιστροφή του με γκολ στην Άρσεναλ στο παιχνίδι κυπέλλου με την Λίντς.
Τα δάκρυα του μεγάλου αρχηγού της Λίβερπουλ Στίβεν Τζέραρντ οταν γλίστρησε και έχασε το πέναλντι και στοίχισε το πρώταθλημα.Ο αρχηγός που οδηγούσε όλα αυτα τα χρόνια με πείσμα και νεύρο.Δεν θα ξεχάσω την ατάκα που ξεστόμισα αυθόρμητα εκείνη την στιγμή : Δεν πίστευα ποτέ στην ζωή μου πως θα δω την Λίβερπουλ να χάνει το. πρωτάθλημα εξαιτίας του Τζέραρντ.
Μια απο τις πιο συγκινητικές στιγμές στο Στάμφορντ Μπρίτζ το 2007 με τον Τέρι και τον Λάμπαρντ να αποχαιρετάν στο τελυταίο παιχνίδι με δάκρυα τον Ζοζέ Μουρίνιο.

Αυτο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο.Γιατί εκεί το ποδόσφαιρο εκλαμβάνεται διαφορετικά. Είναι γεμάτο συναισθήματα πως.Είναι το πρωτάθλημα για τους ρομαντικούς.