Τρολολίβερπουλ!

Να ξεκολλήσουμε λίγο από μιζέρια της φετινής χρονιάς, την φυγή του Στίβι, τις κοκορομαχίες για τον προπονητή, τη χολή που στάζουμε για τους Αμερικάνους και τα νεύρα που έχουμε για τον Ίαν Άιρ. Οκ, το τελευταίο είναι σπαστικό! AYRE OUT!!

Η ελληνική κοινότητα των φίλων της ομάδας είναι μεγάλη, τεράστια! Η φήμη της Λίβερπουλ σύμφωνα με αρμόδια γκάλοπ είναι η μεγαλύτερη αγγλικής ομάδας στην Ελλάδα και τρίτη στην Ευρώπη πίσω από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ.

Όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει την ομάδα μας με παρέα, είτε μεγάλη είτε μικρή. Έχουμε παρατηρήσει διαφόρων ειδών φιλάθλων των Reds και στο συγκεκριμένο άρθρο θα προσπαθήσω να αναλύσω αυτά τα είδη με έναν πιο διασκεδαστικό τρόπο. Πάμε...


1. Ο Ρομαντικός!
Είναι μεταξύ 40 και 60 χρονών και έζησε τα χρυσά χρόνια της ομάδας από πρώτο χέρι. Περίμενε πως και πως στα νιάτα του να δείξει κάποιον αγώνα της Λίβερπουλ η ΥΕΝΕΔ για να κάτσει οκλαδόν και να παρακολουθήσει προσωπικότητες όπως ο Νταλγκλίς και ο Χάνσεν να οργώνουν το γήπεδο και να ματώνουν τα γόνατά τους σε μονομαχίες. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έμαθε για την τραγωδία στο Χέιζελ όταν ήταν φαντάρος, ενώ έχει εκατομμύρια ιστορίες να σου διηγηθεί για τις ασκήσεις Κούπερ που μόνο η Λίβερπουλ μπορούσε να βγάλει ολόκληρες και για το πόσο σπαστική ομάδα ήταν η Λιντς.

2. Ο οπαδός - Παναγίας! 
Η ηλικία δεν παίζει κάποιο ρόλο εδώ. Είναι αυτός ο οποίος δεν ξέρει να ξεχωρίσει τον Box to Box μέσο από το αμυντικό χαφ, με λίγα λόγια δεν γνωρίζει ο καημένος από ποδόσφαιρο. Θα βρίσει την διαιτησία ακόμα και αν ο διαιτητής χτυπήσει δεκάρι στην βαθμολογία, θα ευχηθεί καρκίνο σε οποιονδήποτε αντίπαλο ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ και στο γκολ υπέρ θα συνεχίσει να βρίζει την αντίπαλη ομάδα παρόλο που έφτασε στο επιθυμητό για εκείνον αποτέλεσμα, αντικαθιστώντας κάθε σημείο στίξης με γαμωσταυρίδι και γαμωκάντηλο. Αν γνωρίζει αγγλικά θα ξέρει όλα τα υβριστικά συνθήματα της οπαδών της Λίβερπουλ (όσα υπάρχουν τέλος πάντων) και φυσικά μιζεριάζει που απαγορεύονται τα καπνογόνα στην Αγγλία.

3. Ο ''από Αγγλία είμαι Λίβερπουλ''!
Αναφέρομαι φυσικά στο φλου φίλο του ποδοσφαίρου ο οποίος για κάποιο λόγο θεωρεί σημαντικό να υποστηρίζει μία ομάδα από κάθε κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Βασικά τι λέω? Υπάρχει πιθανότητα να υποστηρίζει και την ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα στη Νέα Γουινέα. Φυσικά οι ομάδες που υποστηρίζει είναι κι αυτές οι οποίες είναι πιο πετυχημένες στην χώρα τους, αψηφώντας το γεγονός ότι δεν γνωρίζει που παν τα τέσσερα σε ότι αφορά το ποδόσφαιρο. Αν από Αγγλία υποστηρίζει Λίβερπουλ και όχι Γιουνάιτεντ, το έκανε μόνο και μόνο επειδή από Ισπανία είναι Μπαρτσελόνα και δεν χωνεύει τον Ρονάλντο, ή επειδή η επιτυχία της Γιουνάιτεντ την τελευταία εικοσαετία ήταν στη μόδα και ο ίδιος δηλώνει κατά του Mainstream.

4. O Merchandise! 
Η συγκεκριμένη κατηγορία μπορεί να χωριστεί σε δύο υποκατηγορίες. Η μία έχει άμεση σχέση με την κατηγορία νούμερο 3, καθώς ο ''από Αγγλία είμαι Λίβερπουλ'' συχνά αγοράζει προΐόντα με το λογότυπο της ομάδας. Βέβαια η ντουλάπα του είναι γεμάτη με polo T-shirts της Μίλαν, της Ρεάλ, της Μπάγιερν, ακόμα και των LA Galaxy. Τα φοράει ανάλογα με τον αγώνα που θα δει. Φυσικά στο σπίτι του όλο και κάπου θα βολοδέρνει μια εμφάνιση του Gerrard ή του Torres ή του Suarez. Στην άλλη κατηγορία ανήκει εκείνος ο οποίος ότι και να κάνει στην ζωή του θέλει πάντα να έχει πάνω του το liverbird. Νεσεσέρ, μπρελόκ, αναπτήρες, κονκάρδες στην τσάντα, Λίβερπουλ η τσάντα φυσικά, κονκάρδες πάνω στο νεσεσέρ, κονκάρδα πάνω στην κονκάρδα και φυσικά τατουαζάκι Λίβερπουλ στο στήθος, στο χέρι, στην ομοπλάτη και στον αστράγαλο. Φυσικά τα παπούτσια είναι κι αυτά Liverpool, συνήθως κόκκινα με το σήμα στην γλώσσα και εκατομμύρια T-shirts στα χρώματα της ομάδας. Στις επίσημες εμφανίσεις του δεν θα παραλείψει την γραβάτα με το διακριτικό σήμα στο βέλος της.

5. Ο ''13-'14: ''ομαδάρα μου!'', '14-'15: ''Εγώ είμαι από χρόνια Τσέλσι ρε!''
Wallpaper ο Suarez, ήχος κλήσης το You'll Never Walk Alone και πούλημα μούρης σε παρέα και κολλητούς για την ομάδα η οποία θα επιστρέψει στα πρωταθλήματα μετά από 25 χρόνια. Βέβαια ποτέ δεν ήταν πραγματικά Λίβερπουλ, απλά είχε μια μπλούζα του Gerrard όταν πήγαινε για μπάλα και η παρέα του το γνωρίζει αυτό, γι'αυτό και εκμεταλλεύται καταστάσεις για να φανεί υπεράνω. Ο Suarez έφυγε η Λίβερπουλ έπεσε και σιγά σιγά άρχιζε να ''θαυμάζει'' τις προπονητικές ικανότητες του Μουρίνιο, να λέει πως ο Ντιέγκο Κόστα είναι ο καλύτερος επιθετικός του πλανήτη και πως ο Αζάρ θα γίνει καλύτερος και από τον Μέσσι και τον Ρονάλντο μαζί. Το wallpaper άλλαξε, ο ήχος κλήσης άλλαξε (λογικά Παντελίδαρο θα έβαλε) και πόσταρε στο Facebook τον φωτογραφία του Λάμπαρτ γράφοντας ''ευχαριστούμε για όλα προδότη''. Ποδόσφαιρο δεν γνωρίζει, ποδοσφαιρικό πολιτισμό δεν έχει. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ!

6. Ο ''θα λέω στα παιδιά μου πως είδα τον Τζέραρντ να αγωνίζεται''
Εδώ για να πω την αλήθεια ανήκω κι εγώ. Είναι ο μελλοντικός ρομαντικός (βλ.κατηγορία 1), ο οποίος αφουγκράζεται το μεγαλείο της ομάδας, θα βρει εκατομμύρια τρόπους να σου αποδείξει ότι η Λίβερπουλ ήταν και θα είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος της Αγγλίας (ΝΑΙ ΡΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΕ ΕΪΝΑΙ!) και έχει δει εκατομμύρια φορές σε επανάληψη τον τελικό της Πόλης. Γνωρίζει απ'έξω ακόμα και τις περιγραφές των σπίκερς σε κάθε γκολ του Στίβεν Τζέραρντ, στανταράκι ότι έχει μπλούζα του αρχηγού και αν δεν τον έχει δει από κοντά να αγωνίζεται νομίζει το ποδόσφαιρο για εκείνον δεν έχει κανένα νόημα από εδώ και πέρα. Του κόπηκαν τα πόδια όταν βγήκε η είδηση το χειμώνα πως στο τέλος της χρονιάς θα αποχωρήσει ο Στίβι και για καμιά δεκαριά μέρες μετά το τελευταίο του ματς στο Άνφιλντ δεν έβγαινε μιλιά από το στόμα του. Όπως προείπα, σε 25 χρόνια από τώρα θα ανήκει στην κατηγορία νούμερο 1.

Αυτές τις 6 κατηγορίες κατάφερα να ξεχωρίσω όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ την ομάδα. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες. Σίγουρα χαμογέλασες φίλε αναγνώστη όταν ένιωσες ότι ανήκεις σε μία από αυτές. Ίσως κάτι σε εκνεύρισε, ίσως αναρωτήθηκες τι μαλακίες γράφω, αλλά όπως και να 'χει σε ευχαριστώ που το διάβασες!

Υ.Γ. Ότι και να λες λέμε, πάρτο χαμπάρι. Ανήκεις σε μία από τις παραπάνω! Εγώ είμαι στην 6. Ρίξε τον εγωισμό σου και παραδέξου το. Έστω και από μέσα σου...

Παναγιώτης Δήμος