Αλήθεια πόσο καλά θυμάστε τους Bob Bolder, Michael Robinson και Steve Nicol από την χρυσή δεκαετία του 80' στην ομάδα μας? Τους Fillipo Galli, Alberigo Evani και Roberto Mussi από την χρυσή τριετία της Μίλαν (1989-1992)? Σίγουρα τους ξέρετε και σίγουρα πολλοί από εσάς τους ζήσατε στις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας τους και μεγαλύτερες στιγμές ευτυχίας σας όσον αφορά την ομάδα που υποστηρίζεται. Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος πως δεν χάραξαν την μνήμη σας όπως οι Ian Rush, Kenny Dalglish και Marco van Basten και Franco Baresi αντίστοιχα. Το ποδόσφαιρο του χτες με το ποδόσφαιρο του σήμερα έχει παρουσιάσει διαφορές όχι μόνο στον τρόπο διεξαγωγής του, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας του. Κοινός παράγοντας είναι η επιτυχία, όπως η επίτευξή της πλέον αποτελεί μια δοκιμασία μελέτης και σκληρής προετοιμασίας.Έχοντας ζήσει στο ''πετσί'' μου την αλλαγή προς το σύγχρονο ποδόσφαιρο στις αρχές τις δεκαετίας του 2000 με την ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης να είναι εκείνη που επέφερε αυτήν την αλλαγή (πρωταθλήτρια Ευρώπης 1998, 2000, 2002), το μόνο πράγμα που συμπέρανα για το κλειδί της επιτυχίας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι ένα: Βάθος ρόστερ! Με μια εντεκάδα ''φωτιά'' με παίχτες όπως ο Hierro, ο Redondo, o Karanka και ο Raul, το ρόστερ της Ρεάλ απαρτίζονταν και από ποδοσφαιρικές με τρομερές ποδοσφαιρικές ικανότητες όπως οι Karambeu, Morientes ακόμα και Manuel Sanchis που ήταν ήδη σε μια προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία, χωρίς παρόλα αυτά να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία στο τελικό ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα των ''μερένχες'', το οποίο φυσικά ήταν η κατάκτηση της La Liga και του Champions League, ενώ έφτασε και στα ημιτελικά του Copa Del Rey εκείνη την χρονιά. O ''πιτσιρικάς'' τότε Raul σκόραρε 27 φορές στο πρωτάθλημα, ενώ στο Champions League ''ανέβαινε'' σιγά σιγά στα γκολ για να κερδίσει λίγα χρόνια αργότερα το ρεκόρ του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών στην διοργάνωση, ρεκόρ που κατείχε μέχρι και φέτος, αφού Ronaldo και Messi τον πέρασαν στην σχετική λίστα.
Το παράδειγμα των Toshack και Del Bosque ακολούθησε και λίγα χρόνια αργότερα ο Carlo Ancelotti στην Μilan, ο Frank Rijkaard στην Μπαρτσελόνα και ούτε λίγο ούτε πολύ όλες οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό από το 2000 και μετά. Φυσικά το παραπάνω παράδειγμα της Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήρθε από την μία μέρα στην άλλη, αλλά είναι αποτέλεσμα δουλειάς αρκετών ετών και προσεκτικών και ''διαβασμένων'' κινήσεων στις μεταγραφικές περιόδους των σεζόν. Για να πάμε όμως στα δικά μας και να σας εξηγήσω για ποιον λόγο έκανα τόσο μεγάλη εισαγωγή.
Ο Brendan Rodgers διανύει την τρίτη του χρονιά ως προπονητής των Reds και όπως είναι φανερό, η ομάδα από το προπέρσινο ναδίρ, έφτασε στο περσινό ζενίθ, ξεκίνησε την φετινή χρονιά από το ναδίρ και ανεβαίνει μέρα με την μέρα ''προς τα πάνω''. Χωρίς πολλές αναλύσεις η περσινή (σχεδόν) ονειρική χρονιά τέλειωσε με την επίτευξη του στόχου που δεν ήταν άλλος από την έξοδο στο φετινό Champions League. Η επίτευξη του στόχου αυτού προήλθε μετά από πρόωρους αποκλεισμούς στα εγχώρια κύπελλα, μια έτσι κι αλλιώς ανυπαρξία στην Ευρώπη και με ένα ρόστερ 14(!) ποδοσφαιριστών που πρωταγωνιστούσε. Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχαμε την τεράστια αποχώρηση του Σουάρεζ που μας κόστισε την σχετική ''αφλογιστία'' μπροστά, όμως πληθώρα παικτών φόρεσε την κόκκινη φανέλα έναντι πολλών εκατομμυρίων λυρών.
Ίσως οι ποδοσφαιριστές αυτοί να μην είναι όλοι τους παγκοσμίας κλάσης όπως θα άρμοζε σε μια ομάδα όπως η Λίβερπουλ, όμως είναι ποδοσφαιριστές που διαμορφώνουν το βάρος ρόστερ που απαιτεί η επιτυχία του σύγχρονου ποδοσφαίρου εν έτη 2015. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απουσίες των Ραχίμ Στέρλινγκ και Λούκας Λέιβα στα τελευταία παιχνίδια, με τους Μπαλοτέλι, Λαλλάνα , Ιμπέ και Άλλεν να τους αντικαθιστούν (καθένας τους σε διαφορετικό ρόλο) και με την Λίβερπουλ να κερδίζει με πείσμα την Τότεναμ μεσοβδόμαδα και την Κρίσταλ Πάλας στο κύπελλο, παίρνοντας την πρόκριση για τα προημιτελικά.
Το σίγουρο είναι πως το ρόστερ του πρωταθλητισμού που λείπει από την Λίβερπουλ τα τελευταία χρόνια δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα. Ο Ρότζερς είναι νέος, έξυπνος και ''διαβασμένος'' προπονητής. Είναι πιστός στο σχέδιό του και είναι λογικό να ζητάει πίστωση χρόνου. Κατάφερε να διώξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αγωνιστική κατάπτωση από την αρχή της χρονιάς, έχοντας 10 συνεχόμενους αγώνες αήττητος πλέον, είναι πολύ κοντά στις θέσεις που οδηγούν στον Champions League του χρόνου, έφτασε μέχρι τον ημιτελικό του Capital One Cup, ενώ συνεχίζει στα προημιτελικά του FA Cup και το Europa League μοιάζει ένα καλό challenge για εκείνον. Προσωπική μου άποψη είναι πως η κατάκτηση ενός τροπαίου φέτος και η πρόκριση στο Champions League της επόμενη περιόδου, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αγωνιστική καταξίωση και στον πρωταθλητισμό την επόμενη σεζόν!
Παναγιώτης Δήμος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου